by #ပိုပိုေဇာ္(သဘာဝအားအင္)February 6, 2014 at 11:58am
လူတုိ႔၏ ကိုယ္ခႏၶာအတြင္း အသက္ရွင္ေနမႈအတြက္ ျဖစ္ပ်က္လ်က္ ရွိေသာ ဇီဝိတ သဘာဝ ကိစၥတို႔သည္ ကိုယ္အတြင္းရွိ အရည္မ်ားတြင္ အမွီသဟဲ ျပဳ၍သာ ျဖစ္ၾကေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္လွ်င္ ေရသည္ ေအာက္စီဂ်င္ဓာတ္မွ လြဲလွ်င္ လူႏွင့္ အျခားသတၱဝါမ်ားအတြက္ မရွိမျဖစ္ေသာ အဓိကဝတၳဳတစ္ခု ျဖစ္ေပသည္။ သာမာန္ ပတ္ဝန္းက်င္အေျခအေနတြင္ လူတစ္ေယာက္၏ လိုအပ္သည့္ ေရအခ်ိန္အဆကို တြက္ဆရန္ မလိုေပ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ေရသည္ ကိုယ္ခႏၶာအတြင္း ေရမလံုမေလာက္ ျဖစ္ကာ ေရငတ္သည့္ လကၡဏာမ်ား ျဖစ္ေပၚလာသည္။ ေရကို တစ္နည္းနည္းျဖင့္ ေသာက္ၾကရေပမည္။ ဤကဲ့သို႔ သဘာဝအရ ျဖစ္ေပၚလာမႈ
လြဲမွားတတ္ေၾကာင္း ေတြ႕ရွိရေပသည္။ ဥပမာျပ ဆုိရပါလွ်င္ လူတခ်ိဳ႕တြင္ ပူအုိက္ေသာ ရာသီအခ်ိန္ကာလမ်ားတြင္ ကိုယ္အေလးခ်ိန္ သိသိသာသာ က်ဆင္းလာတတ္ေသာ သာဓကမ်ားကို ၾကည့္ႏုိင္သည္။ ထုိကဲ့သို႔ ျဖစ္ရျခင္းမွာလည္ ေခၽြးအျဖစ္လည္းေကာင္း၊ သာမာန္အားျဖင့္ မသိ၍ ေရခိုးေရေငြ႕မ်ားက လူ၏ ကိုယ္ေရျပားေပၚမွ ထြက္သြားျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေပသည္။ အထူးသျဖင့္ ကိုယ္ခႏၶာ၏ ေရအထြက္အဝင္ကို ပတ္ဝန္းက်င္အေျခအေန တစ္မ်ိဳး အေျပာင္းအလြဲႏွင့္ ေရာဂါအမ်ားအျပားတြင္ ဂ႐ုစိုက္ရေပမည္။ သာမာန္လူမ်ားအတြက္ သေဘၤာ၊ မီးရထားစသည္တို႔တြင္ မီးထိုးလုပ္ရသည့္ အလုပ္သမားမ်ား ပူေသာေနရာမ်ားတြင္ အလုပ္လုပ္ရလွ်င္ ေခၽြးအထြက္မ်ားသျဖင့္ ေရပိုမို ရရွိေသာက္သံုးရန္ လိုအပ္ေပသည္။ သို႔မွသာ အပူဓာတ္ေၾကာင့္ ကိုယ္တြင္ ျဖစ္ေပၚလာႏုိင္သည့္ ေဘးဥပါဒ္မ်ားကို တားဆီးႏုိင္ေပမည္။
ကိုယ္ခႏၶာအတြင္းသို႔ ေရဝင္နည္း အမ်ိဳးမ်ိဳး
လူသတၱဝါတို႔သည္ လိုအပ္သည့္ေရကို ေအာက္ေဖာ္ျပပါ နည္းသံုးမ်ိဳးႏွင့္ ရရွိႏုိင္ေပသည္။
(၁) အေဖ်ာ္ယမကာမ်ား ေသာက္သံုးျခင္း။
(၂) အစားအစာမ်ားတြင္ ပါရွိလာေသာ ေရမ်ား (အစားအစာတုိင္း လိုလိုတြင္ ေရအနည္းႏွင့္အမ်ား ပါသည္)
(၃) ခႏၶာကိုယ္အတြင္း အစအာဟာရမ်ား ေက်ခ်က္ ေလာင္ကၽြမ္းရျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ေရမ်ား။
သာမန္အေျခအေနတြင္ ဒုတိယႏွင့္ တတိယနည္းအရ ေရရရွိပံု အတုိင္းအဆသည္ ေန႔စဥ္ ေသာက္သံုးသည့္ ပထမနည္းအရ ရရွိသည့္ ေရအတုိင္းအဆႏွင့္ တူညီေၾကာင္း ေတြ႕ရသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ကၽြႏု္ပ္တို႔ ေန႔စဥ္စားသံုးသည့္ေရမွ လြဲ၍ အျခားအစားအစာ စုစုေပါင္းတြင္ ေရ ၄၀ ရာခိုင္ႏႈန္းမွ ၆၀ ရာခိုင္ႏႈန္း ပါဝင္ေၾကာင္း ေတြ႕ရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လူမ်ားတြင္ လိုအပ္သည့္ ေရတစ္ဝက္ကို အစားအစာမ်ားက ရရွိႏုိင္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပရျခင္း ျဖစ္ေပသည္။
ကိုယ္ခႏၶာအတြင္းမွ ေရထြက္သြားပံု အမ်ိဳးမ်ိဳးေရသည္ ကိုယ္၏ အျပင္ပသို႔ နည္းေလးမ်ိဳးႏွင့္ ထြက္ခြာလ်က္ ရွိေပသည္။
(၁) အဆုတ္မွ ထြက္ျခင္း
ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ႐ွဴထုတ္လိုက္ေသာ ေလသည္ ျပင္ပဝန္းက်င္၏ အပူခ်ိန္ ေရခိုးေရေငြ႕ စံခ်ိန္ေပၚတြင္တည္၍ အနည္းႏွင့္အမ်ား ပါရွိေလသည္။ ပ်မ္းမွ်အားျဖင့္ ၂၄ နာရီအတြင္း ၃၀၀ စီစီမွ ၄၀၀ စီစီ အထိ ထြက္ႏုိင္ေၾကာင္း သိရေပသည္။
(၂) အူသိမ္အူမမ်ားမွ ေရထြက္ျခင္း
ဝမ္းေဖာ၊ ဝမ္းေလွ်ာသည္မွအပ လူတို႔ စြန္႔ပစ္ေသာ က်င္ႀကီးတြင္ တစ္ေန႔လွ်င္ ၁၀၀ စီစီမွ ၂၀၀ စီစီ အထိ ပါသြားႏုိင္သည္။
(၃)ကိုယ္ေရျပားေပၚမွ ေရထြက္ျခင္း
အထက္က ေဖာ္ျပၿပီးခဲ့သည့္အတုိင္း ေခၽြးအျဖစ္လည္းေကာင္း၊ မျမင္ႏုိင္သည့္ ေရခိုးေရေငြ႕အျဖစ္လည္းေကာင္း၊ ကိုယ္ေရျပားေပၚမွ ထြက္လ်က္ရွိေပသည္။ ဒုတိယနည္းႏွင့္ ၆၀၀ စီစီမွ ၈၀၀ စီစီ အထိ ထြက္လ်က္ ရွိေပသည္။ အူေနရာတြင္ အပူမ်ားေလေလ၊ ေခၽြးအထြက္ မ်ားေလေလ၊ ေရပိုမို လိုအပ္ေလေလ ျဖစ္ေၾကာင္း တင္ျပပါသည္။
(၄) က်င္ငယ္အျဖစ္ ထြက္ျခင္း
ထို႔ေနာက္ ေရသည္ ေက်ာက္ကပ္မွ က်င္ငယ္အျဖစ္ ထြက္ျခင္း ရွိေပသည္။ ေက်ာက္ကပ္သည္ ခႏၶာကိုယ္အတြင္း ေရမ်ားေနလွ်င္ ဆီးအသြားမ်ားျခင္းျဖင့္ ထုတ္ပစ္ႏုိင္၍ ေရနည္းေနလွ်င္ က်င္ငယ္အစြန္႔နည္းျခင္းျဖင့္ ခႏၶာကိုယ္အတြင္း ေရဝင္ေရထြက္ သဗၺာယမွ်တေအာင္ ထိန္းသိမ္းႏုိင္ျခင္း ရွိေပသည္။ အထူးသျဖင့္ ကုိယ္ခႏၶာတြင္းရွိ အညစ္အေၾကး အဆိပ္အေတာက္မ်ားသည္ က်င္ငယ္ႏွင့္အတူ ထုတ္ယူျခင္းေၾကာင့္၊ က်င္ငယ္ျဖစ္ရန္ ေရလိုေပသည္။ ကိုယ္ခႏၶာအတြင္းတြင္ ေရမလံုေလာက္က က်င္ငယ္အစြန္႔နည္းလ်က္ အထက္ေဖာ္ျပပါ အဆိပ္အေတာက္ အညစ္အေၾကးမ်ားက လူခႏၶာကုိယ္အား ဥပါဒ္ေပးႏုိင္ေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သာမာန္လူတို႔သည္ ခႏၶာကိုယ္အတြင္း ေရအထြက္အဝင္ သဗၺာယမွ်တမႈ ရွိမရွိကို က်င္ငယ္အစြန္႔ အနည္းအမ်ားေပၚတြင္ မူတည္၍ ခ်င့္ခ်ိန္ႏုိင္ေပလိမ့္မည္။ ေရ၏ အသံုးဝင္ပံုကို အက်ဥ္းအားျဖင့္ ေဖာ္ျပရေသာ္၊
(၁) ခႏၶာကိုယ္ အႏံွ႔အျပားသို႔ အစာအာဟာရမ်ား သယ္ေပးျခင္း၊
(၂) အညစ္အေၾကးမ်ားကို ခႏၶာကိုယ္ အျပင္ပသို႔ သယ္ယူ ထုတ္ရျခင္း၊
(၃) ကိုယ္ခႏၶာ၏ အပူသေဘာကို ထိန္းသိမ္းေပးရျခင္း စသည္တို႔သည္ ေရ၏ အဓိက စြမ္းေဆာင္ခ်က္မ်ား ျဖစ္ေပသည္။
တစ္ေန႔တာအတြက္ ေရကို ပိုေသာက္၍ ေရာဂါျဖစ္သည္ဟူ၍ မရွိဘဲ၊ ေလွ်ာ့၍ေသာက္လွ်င္သာ ေရာဂါအမ်ိဳးမ်ိဳး ျဖစ္ေပၚေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သာမာန္ ဉာဏအလုပ္သမား တစ္ဦးသည္ တစ္ေန႔လွ်င္ ေရဖန္ခြက္ ေလးခြက္မွ ေျခာက္ခြက္ေလာက္ ေသာက္သင့္ေလသည္။ ကာယလုပ္သားမွာမူ ထိုထက္ ၂ ဆ၊ ၃ ဆ ပို၍ ေသာက္ရပါမည္။ လူတုိ႔၏ မိတ္ေဆြရင္းခ်ာ “ေရ” ဟု ဆုိၾကရေပမည္။
ျမင့္ကုိဝင္း
photo copy from google search
credit to >>>The Mandalay Hill
Source:http://www.yatanarpon.com.mm/cp/shadethemandalayhill/article-37155
လူတုိ႔၏ ကိုယ္ခႏၶာအတြင္း အသက္ရွင္ေနမႈအတြက္ ျဖစ္ပ်က္လ်က္ ရွိေသာ ဇီဝိတ သဘာဝ ကိစၥတို႔သည္ ကိုယ္အတြင္းရွိ အရည္မ်ားတြင္ အမွီသဟဲ ျပဳ၍သာ ျဖစ္ၾကေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္လွ်င္ ေရသည္ ေအာက္စီဂ်င္ဓာတ္မွ လြဲလွ်င္ လူႏွင့္ အျခားသတၱဝါမ်ားအတြက္ မရွိမျဖစ္ေသာ အဓိကဝတၳဳတစ္ခု ျဖစ္ေပသည္။ သာမာန္ ပတ္ဝန္းက်င္အေျခအေနတြင္ လူတစ္ေယာက္၏ လိုအပ္သည့္ ေရအခ်ိန္အဆကို တြက္ဆရန္ မလိုေပ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ေရသည္ ကိုယ္ခႏၶာအတြင္း ေရမလံုမေလာက္ ျဖစ္ကာ ေရငတ္သည့္ လကၡဏာမ်ား ျဖစ္ေပၚလာသည္။ ေရကို တစ္နည္းနည္းျဖင့္ ေသာက္ၾကရေပမည္။ ဤကဲ့သို႔ သဘာဝအရ ျဖစ္ေပၚလာမႈ
လြဲမွားတတ္ေၾကာင္း ေတြ႕ရွိရေပသည္။ ဥပမာျပ ဆုိရပါလွ်င္ လူတခ်ိဳ႕တြင္ ပူအုိက္ေသာ ရာသီအခ်ိန္ကာလမ်ားတြင္ ကိုယ္အေလးခ်ိန္ သိသိသာသာ က်ဆင္းလာတတ္ေသာ သာဓကမ်ားကို ၾကည့္ႏုိင္သည္။ ထုိကဲ့သို႔ ျဖစ္ရျခင္းမွာလည္ ေခၽြးအျဖစ္လည္းေကာင္း၊ သာမာန္အားျဖင့္ မသိ၍ ေရခိုးေရေငြ႕မ်ားက လူ၏ ကိုယ္ေရျပားေပၚမွ ထြက္သြားျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေပသည္။ အထူးသျဖင့္ ကိုယ္ခႏၶာ၏ ေရအထြက္အဝင္ကို ပတ္ဝန္းက်င္အေျခအေန တစ္မ်ိဳး အေျပာင္းအလြဲႏွင့္ ေရာဂါအမ်ားအျပားတြင္ ဂ႐ုစိုက္ရေပမည္။ သာမာန္လူမ်ားအတြက္ သေဘၤာ၊ မီးရထားစသည္တို႔တြင္ မီးထိုးလုပ္ရသည့္ အလုပ္သမားမ်ား ပူေသာေနရာမ်ားတြင္ အလုပ္လုပ္ရလွ်င္ ေခၽြးအထြက္မ်ားသျဖင့္ ေရပိုမို ရရွိေသာက္သံုးရန္ လိုအပ္ေပသည္။ သို႔မွသာ အပူဓာတ္ေၾကာင့္ ကိုယ္တြင္ ျဖစ္ေပၚလာႏုိင္သည့္ ေဘးဥပါဒ္မ်ားကို တားဆီးႏုိင္ေပမည္။
ကိုယ္ခႏၶာအတြင္းသို႔ ေရဝင္နည္း အမ်ိဳးမ်ိဳး
လူသတၱဝါတို႔သည္ လိုအပ္သည့္ေရကို ေအာက္ေဖာ္ျပပါ နည္းသံုးမ်ိဳးႏွင့္ ရရွိႏုိင္ေပသည္။
(၁) အေဖ်ာ္ယမကာမ်ား ေသာက္သံုးျခင္း။
(၂) အစားအစာမ်ားတြင္ ပါရွိလာေသာ ေရမ်ား (အစားအစာတုိင္း လိုလိုတြင္ ေရအနည္းႏွင့္အမ်ား ပါသည္)
(၃) ခႏၶာကိုယ္အတြင္း အစအာဟာရမ်ား ေက်ခ်က္ ေလာင္ကၽြမ္းရျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ေရမ်ား။
သာမန္အေျခအေနတြင္ ဒုတိယႏွင့္ တတိယနည္းအရ ေရရရွိပံု အတုိင္းအဆသည္ ေန႔စဥ္ ေသာက္သံုးသည့္ ပထမနည္းအရ ရရွိသည့္ ေရအတုိင္းအဆႏွင့္ တူညီေၾကာင္း ေတြ႕ရသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ကၽြႏု္ပ္တို႔ ေန႔စဥ္စားသံုးသည့္ေရမွ လြဲ၍ အျခားအစားအစာ စုစုေပါင္းတြင္ ေရ ၄၀ ရာခိုင္ႏႈန္းမွ ၆၀ ရာခိုင္ႏႈန္း ပါဝင္ေၾကာင္း ေတြ႕ရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လူမ်ားတြင္ လိုအပ္သည့္ ေရတစ္ဝက္ကို အစားအစာမ်ားက ရရွိႏုိင္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပရျခင္း ျဖစ္ေပသည္။
ကိုယ္ခႏၶာအတြင္းမွ ေရထြက္သြားပံု အမ်ိဳးမ်ိဳးေရသည္ ကိုယ္၏ အျပင္ပသို႔ နည္းေလးမ်ိဳးႏွင့္ ထြက္ခြာလ်က္ ရွိေပသည္။
(၁) အဆုတ္မွ ထြက္ျခင္း
ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ႐ွဴထုတ္လိုက္ေသာ ေလသည္ ျပင္ပဝန္းက်င္၏ အပူခ်ိန္ ေရခိုးေရေငြ႕ စံခ်ိန္ေပၚတြင္တည္၍ အနည္းႏွင့္အမ်ား ပါရွိေလသည္။ ပ်မ္းမွ်အားျဖင့္ ၂၄ နာရီအတြင္း ၃၀၀ စီစီမွ ၄၀၀ စီစီ အထိ ထြက္ႏုိင္ေၾကာင္း သိရေပသည္။
(၂) အူသိမ္အူမမ်ားမွ ေရထြက္ျခင္း
ဝမ္းေဖာ၊ ဝမ္းေလွ်ာသည္မွအပ လူတို႔ စြန္႔ပစ္ေသာ က်င္ႀကီးတြင္ တစ္ေန႔လွ်င္ ၁၀၀ စီစီမွ ၂၀၀ စီစီ အထိ ပါသြားႏုိင္သည္။
(၃)ကိုယ္ေရျပားေပၚမွ ေရထြက္ျခင္း
အထက္က ေဖာ္ျပၿပီးခဲ့သည့္အတုိင္း ေခၽြးအျဖစ္လည္းေကာင္း၊ မျမင္ႏုိင္သည့္ ေရခိုးေရေငြ႕အျဖစ္လည္းေကာင္း၊ ကိုယ္ေရျပားေပၚမွ ထြက္လ်က္ရွိေပသည္။ ဒုတိယနည္းႏွင့္ ၆၀၀ စီစီမွ ၈၀၀ စီစီ အထိ ထြက္လ်က္ ရွိေပသည္။ အူေနရာတြင္ အပူမ်ားေလေလ၊ ေခၽြးအထြက္ မ်ားေလေလ၊ ေရပိုမို လိုအပ္ေလေလ ျဖစ္ေၾကာင္း တင္ျပပါသည္။
(၄) က်င္ငယ္အျဖစ္ ထြက္ျခင္း
ထို႔ေနာက္ ေရသည္ ေက်ာက္ကပ္မွ က်င္ငယ္အျဖစ္ ထြက္ျခင္း ရွိေပသည္။ ေက်ာက္ကပ္သည္ ခႏၶာကိုယ္အတြင္း ေရမ်ားေနလွ်င္ ဆီးအသြားမ်ားျခင္းျဖင့္ ထုတ္ပစ္ႏုိင္၍ ေရနည္းေနလွ်င္ က်င္ငယ္အစြန္႔နည္းျခင္းျဖင့္ ခႏၶာကိုယ္အတြင္း ေရဝင္ေရထြက္ သဗၺာယမွ်တေအာင္ ထိန္းသိမ္းႏုိင္ျခင္း ရွိေပသည္။ အထူးသျဖင့္ ကုိယ္ခႏၶာတြင္းရွိ အညစ္အေၾကး အဆိပ္အေတာက္မ်ားသည္ က်င္ငယ္ႏွင့္အတူ ထုတ္ယူျခင္းေၾကာင့္၊ က်င္ငယ္ျဖစ္ရန္ ေရလိုေပသည္။ ကိုယ္ခႏၶာအတြင္းတြင္ ေရမလံုေလာက္က က်င္ငယ္အစြန္႔နည္းလ်က္ အထက္ေဖာ္ျပပါ အဆိပ္အေတာက္ အညစ္အေၾကးမ်ားက လူခႏၶာကုိယ္အား ဥပါဒ္ေပးႏုိင္ေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သာမာန္လူတို႔သည္ ခႏၶာကိုယ္အတြင္း ေရအထြက္အဝင္ သဗၺာယမွ်တမႈ ရွိမရွိကို က်င္ငယ္အစြန္႔ အနည္းအမ်ားေပၚတြင္ မူတည္၍ ခ်င့္ခ်ိန္ႏုိင္ေပလိမ့္မည္။ ေရ၏ အသံုးဝင္ပံုကို အက်ဥ္းအားျဖင့္ ေဖာ္ျပရေသာ္၊
(၁) ခႏၶာကိုယ္ အႏံွ႔အျပားသို႔ အစာအာဟာရမ်ား သယ္ေပးျခင္း၊
(၂) အညစ္အေၾကးမ်ားကို ခႏၶာကိုယ္ အျပင္ပသို႔ သယ္ယူ ထုတ္ရျခင္း၊
(၃) ကိုယ္ခႏၶာ၏ အပူသေဘာကို ထိန္းသိမ္းေပးရျခင္း စသည္တို႔သည္ ေရ၏ အဓိက စြမ္းေဆာင္ခ်က္မ်ား ျဖစ္ေပသည္။
တစ္ေန႔တာအတြက္ ေရကို ပိုေသာက္၍ ေရာဂါျဖစ္သည္ဟူ၍ မရွိဘဲ၊ ေလွ်ာ့၍ေသာက္လွ်င္သာ ေရာဂါအမ်ိဳးမ်ိဳး ျဖစ္ေပၚေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သာမာန္ ဉာဏအလုပ္သမား တစ္ဦးသည္ တစ္ေန႔လွ်င္ ေရဖန္ခြက္ ေလးခြက္မွ ေျခာက္ခြက္ေလာက္ ေသာက္သင့္ေလသည္။ ကာယလုပ္သားမွာမူ ထိုထက္ ၂ ဆ၊ ၃ ဆ ပို၍ ေသာက္ရပါမည္။ လူတုိ႔၏ မိတ္ေဆြရင္းခ်ာ “ေရ” ဟု ဆုိၾကရေပမည္။
ျမင့္ကုိဝင္း
photo copy from google search
credit to >>>The Mandalay Hill
Source:http://www.yatanarpon.com.mm/cp/shadethemandalayhill/article-37155
No comments:
Post a Comment